Φιλοποίμην Φίνος. Ο πατέρας του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ο πρωτοπόρος της 7ης τέχνης και εδραιωτής της κινηματογραφικής βιομηχανίας στη χώρας μας. Ο άνθρωπος που με το έργο του συνέβαλε στην πρόοδο του Πολιτισμού παγκοσμίως. Αυτός ήταν ο Φιλοποίμην Φίνος από την Κάτω Τιθορέα.
Ας ανακαλύψουμε ποιος ήταν ο Φίνος μέσα από την μοναδική αφήγηση του φιλολόγου καθηγητή Αθανασίου Βελέντζα, στην τιμητική εκδήλωση και αποκαλυπτήρια της προτομής του που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο 2010 από το Δήμο Τιθορέας.
Το σήμα F.F. αποτελεί ένα σημαντικό μέρος – αν όχι το σημαντικότερο – του Ελληνικού κινηματογράφου. Η άποψη αυτή δεν στηρίζεται απλά και μόνο στον όγκο ταινιών οι οποίες έχουν την «υπογραφή» της παραγωγής από τη Φίνος Φιλμ, αλλά πολύ περισσότερο από την απήχηση που είχαν, και κυρίως έχουν αυτές οι ταινίες στο ελληνικό κοινό. Ένα κοινό που από την πρώτη γενιά του «φροντίζει» να δίνει αλώβητη και άφθαρτη τη σκυτάλη των ταινιών της Φίνος Φιλμ στην επόμενη. Αυτή είναι και η σημαντικότερη σφραγίδα πιστοποίησης των ταινιών της Φίνος Φιλμ: Η διαχρονικότητα. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαχρονικότητα αν δεν υπήρχαν στις ταινίες στοιχεία όπως η ποιότητα και η αξιοπρέπεια όσον αφορά τα σενάρια και την τεχνική αρτιότητα όσον αφορά την παραγωγή. Στοιχεία που αποκτούσαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα με τον επαγγελματισμό, το μεράκι, τον ψυχισμό και το ταλέντο που κατέθεταν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές των ταινιών.
Στη δεκαετία του 40 έγινε η αρχή, στη δεκαετία του 50 ήρθε η καθιέρωση και η καταξίωση, ακολούθησε η δεκαετία του 60 με την απογείωση και την κατακόρυφη αύξηση παραγωγών μέσα σε ένα καθεστώς βιομηχανοποίησης του ελληνικού σινεμά και η δεκαετία του 70 όπου σε μία εποχή που δρομολογούνταν σαρωτικές αλλαγές στον κινηματογράφο με αρνητικές εμπορικές συνέπειες λόγω της καθιέρωσης της τηλεόρασης η Φίνος έμεινε αλώβητη έχοντας στο ενεργητικό της πλούσιες και ποιοτικές παραγωγές που κέρδισαν τον κινηματογραφικό κοινό.
Πίσω από το θρυλικό σήμα της Φίνος Φιλμ κρύβεται η ευφυΐα, ο οραματισμός, η φαντασία και η ευρηματικότητα του αφοσιωμένου δημιουργού της. Του Φιλοποίμενα Φίνου. Ο οποίος άξια αποκαλείται «Πατριάρχης του Ελληνικού Κινηματογράφου». Και πώς όχι, όταν είναι ο άνθρωπος που πήρε τον νηπιακής ηλικίας ελληνικό κινηματογράφο από το χέρι, τον ανέθρεψε, τον ενηλικίωσε, τον ωρίμασε και του έδωσε υπόσταση. Του έδωσε φωνή με την πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία, τον τροφοδότησε με πρωτοποριακές ιδέες -εκσυγχρόνισε τις τεχνικές εικονοληψίας και φωνοληψίας, τού «έδωσε χρώμα» κάνοντας την πρώτη έγχρωμη ταινία, έφερε πρώτος τους φακούς ζουμ, ήταν ο πρώτος που «ντούμπλαρε» ρόλους, ο πρώτος που έκανε την τεχνική σινεμασκόπ, αυτός που καθιέρωσε τα μιούζικαλ, έφτιαξε υπερσύγχρονα για την εποχή στούντιο – και τελικά δημιούργησε και κληροδότησε στις επόμενες γενιές ελλήνων ένα πολιτιστικό δημιούργημα το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του νεοελληνικού πολιτισμού.
Κάποια στιγμή, η Φίνος Φιλμ ονομάστηκε «το Χόλλυγουντ της Ελλάδας». Μία εύλογη και εύστοχη παρομοίωση που αποτυπώνει με τον πιο αξιόπιστο τρόπο ότι οι ταινίες της Φίνος Φιλμ αποτελούν μέχρι σήμερα αξεπέραστα πρότυπα υγιούς και ευπρεπούς ψυχαγωγίας. Η απόδειξη δεν είναι μόνο η συνεχής προβολή τους από την τηλεόραση, αλλά κυρίως η αγάπη του κόσμου προς αυτές επί δεκαετίες. Αγάπης της οποίας ο πιο εντυπωσιακός τρόπος έκφρασής της είναι η αναπαραγωγή διαλόγων και σκηνών των ταινιών από ανθρώπους κάθε ηλικίας στην καθημερινή ζωή τους. Αυτό συμβαίνει περισσότερο με τις κωμωδίες της Φίνος οι οποίες αποτελούν περίπου το ένα τρίτο των ταινιών.
